Νικόλαος Πλαστήρας«Μαύρος
Καβαλάρης».
-Σχόλιο – εισαγωγή: Πάει αρκετός καιρός που πρωτόμαθα για τον βίο
αυτού του υπέροχου και ταπεινού Έλληνα, ενός ανθρώπου που όμοιό του δύσκολα
συναντάς στην πολυτάραχη ιστορία αυτού του τόπου. Ο χαρακτηρισμός σεμνός
και ταπεινός είναι συνώνυμα του ήθους και της αξίας του . Τι να πρωτοπεί κανείς για το ήθος και τη ανδρεία αυτού του τίμιου γίγαντα …
-Μαθαίνουμε
… ακούμε… αφουγκραζόμαστε για τα ανθελληνικά και ανέντιμα επιτεύγματα των
σημερινών πολιτικών και εύλογα μας γεννάτε η απορία και μια σειρά από ερωτήματα …. «πως είναι
δυνατόν…, γιατί…..δεν είναι Έλληνες…. Δεν αγαπάνε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο….».
Πολλά τα ερωτήματα και οι απορίες …καμία όμως απάντηση σε όλα αυτά που μας ισοπεδώνουν
οικονομικά ,ψυχικά,συναισθηματικά…. ‘Όλα για το βωμό του χρήματος και της εξουσίας….
Αυτός δυστυχώς είναι ο σημερινός κανόνας
της απάνθρωπης κοινωνίας της οποίας ζούμε .
-Ας
επικεντρωθούμε όμως στην εξαίρεση και ας αφήσουμε προς το παρόν τους Δωσίλογους
…. Αυτή λοιπόν η εξαίρεση έχει ονοματεπώνυμο και λέγετε….
-Νικόλαος
Πλαστήρας……
-Γεννήθηκε
στις 4 Νοεμβρίου 1883 στην Καρδίτσα
και απεβίωσε στις 26 Ιουλίου 1953 στην
Αθήνα.
-Στρατιωτική δράση:
-Στρατιωτικός με έντονη δράση σε κρίσιμες περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας του
πρώτου μισού του 20ου αιώνα, γνωστός με το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης». Το 1912, μετά την αποφοίτησή του από τη Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας,
ονομάσθηκε Ανθυπολοχαγός και με το βαθμό αυτό πήρε μέρος στους Βαλκανικούς
Πολέμους (1912-1913), κατά τον Α’
παγκόσμιο πόλεμο έδειξε ξεχωριστά
χαρίσματα, ιδιαίτερα στη Μάχη του Σκρα και προήχθη σε αντισυνταγματάρχη.
- Στην Μικρασιατική εκστρατεία έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες με λίγες απώλειες
που τον έκαναν γνωστό στους αντιπάλους που τον ονόμασαν «καρά-πιπέρ» (μαύρο
πιπέρι), ενώ το 5/42 σύνταγμα ευζώνων έγινε γνωστό ως «σεϊτάν ασκέρ»
(στρατός του διαβόλου). Κατά την προέλαση, έφτασε μέχρι το Καλέ-Γρότσο, πέρα
από τον Σαγγάριο. Ο Πλαστήρας διακρίθηκε κατά την τουρκική αντεπίθεση στο
Σαγγάριο, που προκάλεσε την κατάρρευση του Μετώπου. Οδήγησε τη μονάδα του
συντεταγμένα στον Τσεσμέ και από εκεί στη Χίο, σώζοντας παράλληλα χιλιάδες
πρόσφυγες που τον ακολουθούσαν.Αναφέρεται ότι τις νύχτες έμενε μόνος του ως σκοπός για να
ξεκουράζονται οι άντρες του, και κοιμόταν έφιππος κατά την πορεία της επόμενης
ημέρας. Κατά την κατάρρευση του μετώπου ο Πλαστήρας κατάφερε να δώσει μάχες
υποχωρώντας τακτικά, μαζεύοντας στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες. Με την
καθυστέρηση που προέβαλε στην επέλαση του εχθρού έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς
πρόσφυγες να διαφύγουν, σώζοντάς τους από τους Τούρκους. Για την πράξη του αυτή
αγαπήθηκε πολύ από τους πρόσφυγες, στο σημείο να βαφτίζουν τα παιδιά τους με το
όνομα του.Μεταξύ άλλων προέβαινε σε εκκαθαρίσεις από τους Τούρκους
τσέτες και στην προάσπιση των Ελληνικών πληθυσμών, ενώ ίδρυσε και ένα
ορφανοτροφείο με σκοπό την φροντίδα των ορφανών ελληνόπουλων.
-Πολιτική δράση:
-Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και την Eπανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου των στρατιωτικών δυνάμεων στη Χίο και τη Λέσβο,
το 1922, ανέλαβε την
αρχηγία της επαναστατικής επιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο
'Αρχηγός'). Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετέβη στην Αθήνα όπου ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποχρέωσε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α' σε παραίτηση υπέρ του γιου του Γεωργίου Β' και σχημάτισε επαναστατική κυβέρνηση χωρίς όμως να
συμμετάσχει σ´αυτήν. Με τη φροντίδα του περιθάλπηκαν και στεγάστηκαν
εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας,
και με νομοθετικό διάταγμα (14 φεβρουαρίου 1923), έδωσε λύση στο
αγροτικό ζήτημα, διανέμοντας το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών, στους
ακτήμονες. Χάρη σ´αυτόν και τον Θεόδωρο Πάγκαλο αναδιοργανώθηκε ο στρατός και ανασυντάχθηκε η στρατιά τουΈβρου, δίνοντας ένα βοήθημα στον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατά τις
διαπραγματεύσεις για την Συνθήκη της Λωζάνης, περιορίζοντας τις
απαιτήσεις του Κεμάλ. Επίσης υποστήριξε και ανέλαβε την ευθύνη για την
«εκτέλεση των έξι», κατευνάζοντας τον λαό που ζητούσε την τιμωρία των υπεύθυνων
για την Μικρασιατική καταστροφή.
-Κυβέρνησε 3
φορές , 1η στις 3 ιανουαρίου 1945 έως 8 απριλίου 1945 , ύστερα από
την παραίτηση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου.
2η
στις 15 απριλίου 1950 εως 21 αυγούστου 1950 (συνασπισμός του κέντρου. ΕΠΕΚ).
3η
στις 27 οκτωβρίου 1951 έως 11 οκτωβρίου 1952(ΕΠΕΚ κόμμα φιλελευθέρων ).
-Eπί των
κυβερνήσεών του η Ελλάδα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή
πολιτική με πλούσια δράση. Ασχολήθηκε με την εξάλειψη των συνεπειών του
Εμφύλιου και την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με ένα
σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής γης
στους ακτήμονες, χορήγησης ψήφου στις γυναίκες κλπ. Στη δεύτερη περίοδο της
πρωθυπουργίας του συνεργάστηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων με αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Λόγω της
αναγκαστικής συνεργασίας και λόγω της πίεσης των ανακτόρων και των δεξιών
κομμάτων αναγκάστηκε να συμβιβαστεί και να μην προχωρήσει την πολιτική της
εθνικής συμφιλίωσης όσο θα ήθελε. Αρχικός του στόχος ήταν η κατάργηση των
στρατοδικείων και η υπαγωγή των υποθέσεων στα τακτικά δικαστήρια, η κατάργηση
των ειδικών αντικομμουνιστικών νόμων, η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και η
κατάργηση του θεσμού της διοικητικής εκτόπισης, η κατάργηση της θανατικής
ποινής.
-Επίλογος:
-Ο Πλαστήρας
θεωρείται ότι ήταν ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα
ανθρώπου, και αγαπήθηκε πολύ από τον λαό. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η
διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς, η άρνησή του να «βολέψει» από
την θέση του τον άνεργο αδερφό του και το ότι πέθανε και ο ίδιος χωρίς ποτέ να
αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία.
-Χαρακτηριστικά
είναι κάποια γεγονότα που αναδεικνύουν τη απλότητά του….
-Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν ψωμί, ελιές και
λίγη φέτα. Τότε οι γύρω του, του υπενθύμιζαν ότι είχε ανάγκη καλύτερου φαγητού
λόγω της αρρώστιας κι εκείνος με απλότητα τους απαντούσε: « Τι κάνω… σκάβω για
να καλοτρώγω?»
- Κάποτε, ο στενός του φίλος Γιάννης Μοάτσος, είχε πάρει την
πρωτοβουλία να του εξασφαλίσει μόνιμη στέγη, για να μην περιφέρεται εδώ και
εκεί σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πήγε λοιπόν σε μια Τράπεζα και μίλησε με τον
διοικητή. «Τι;», απόρησε εκείνος. «Δεν έχει σπίτι ο κύριος πρωθυπουργός
Πλαστήρας; Βεβαίως και θα του δώσουμε ό,τι δάνειο θέλει και μάλιστα με τους
καλύτερους όρους!»Ο Μοάτσος έτρεξε περιχαρής στον Πλαστήρα, του το ανήγγειλε
και εισέπραξε την αντίδραση: «Άντε ρε Γιάννη, με τι μούτρα ρε θα βγω στο δρόμο,
αν μαθευτεί πως εγώ πήρα δάνειο για σπίτι;». Έσχισε το έντυπο στα τέσσερα και
το πέταξε.Ο Δημήτρης Λαμπράκης «δώρισε» κάποια στιγμή στον Πλαστήρα ένα ωραίο
χρυσό στυλό κι αφού ο στρατηγός κάλεσε τον φίλο του Ανδρέα του λέει:Εγώ δεν
βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.Μα θα
προσβληθεί. Δεν πειράζει. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα
Ανδρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα!
-Το 1952, πρωθυπουργός ακόμη ο Πλαστήρας, ήταν κατάκοιτος από την αρρώστια
που τον βασάνιζε, όταν μία μέρα δέχθηκε την επίσκεψη της Βασίλισσας
Φρειδερίκης. Μπαίνοντας εκείνη στο λιτό ενοικιαζόμενο διαμέρισμά του, εξεπλάγη
όταν είδε τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ράντζο για τον ύπνο του, και τον
ρώτησε με οικειότητα: «Νίκο, γιατί το κάνεις αυτό;» και η απάντηση ήρθε
αφοπλιστική. «Συνήθισα, Μεγαλειοτάτη, το ράντζο από το στρατό και δεν μπορώ να
το αποχωριστώ.».
Ο στρατηγός Νικόλαος Σαμψών, φίλος του Πλαστήρα, σε επιστολή του
περιγράφει, το παρακάτω:
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας, δεν άφησε πίσω του σπίτι, ακίνητα ή καταθέσεις σε
τράπεζες. Η κληρονομιά που άφησε στην ορφανή προσφυγοπούλα ψυχοκόρη του, ήταν
216 δρχ., ένα δεκαδόλλαρο και μια λακωνική προφορική διαθήκη: «Όλα για την Ελλάδα!». Βρέθηκε επίσης
στα ατομικά του είδη ένα χρεωστικό του Στρατού (ΣΥΠ 108) για ένα κρεβάτι που
είχε χάσει κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία και 8 δρχ. με
σημείωση να δοθούν στο Δημόσιο για την αξία του κρεβατιού, ώστε να μην χρωστά
στην Πατρίδα».
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26/7/1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι, που
το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ – γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον
πρόσφερε διακριτικά σε άπορους και ορφανά παιδιά – ο δε γιατρός, που ήταν παρών
και υπέγραψε το σχετικό πιστοποιητικό θανάτου, μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί
του: 27 σπαθιές και 9 σημάδια από
βλήματα.
Αυτός λοιπόν με λίγα λόγια και συνοπτικά ήταν Ο Μαύρος καβαλάρης…. Ο αρχηγός…. Ο καρά-πιπέρ(μαύρο πιπέρι)… Ο Συνταγματάρχης…. Ο Πρωθυπουργός…. Ο άνθρωπος Νικόλαος Πλαστήρας… «ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…!!!»
